خوش دارم عشق را معنا كنم وآن را در مكتب مهدي مي گنجانم كه سراسر عشق است و نور.

عشق يعني: هر صبح كه ديده مي گشايي با چشماني اشكبار در اوج خضوع و خشوع دست بر سينه نهادن، رو به قبله ايستادن و «السلام عليك يا ابا صالح المهدي » گفتن.

عشق يعني: با هر صداي تپش قلبت زمزمه كني «اللهم عجل لوليك الفرج »

در مكتب مهدي (ع) عشق يعني: آن لحظه كه نفسِ سركشت مي گويد برو بايستي و به رضايت يار بينديشي و اگر او گفت بايست محكم و استوار در برابر نفست بايستي

عشق يعني: ديده بر غير بستن و تنها جمال يار را به نظاره نشستن.

محفل از نــــور رخ او نورافشان مى شود

                     هر چـــه غيـــر از ذكــر يار، از ياد رندان مى رود

ابرها از نـور خـورشيد رخش پنهان شوند

                    پــــرده از رخســــار آن سرو خـــرامان مى رود

وعده ديــدار نزديك است، ياران مژده باد

                    روز وصلش مـــــى رسد، ايّام هجران مى رود

امام خميني (ره)

ده‌ها تن از اعضاي يك باند عجيب كه مدعي مأموريت آسماني براي امام زمان(عج) بودند، دستگير شدند.

بنا بر شنيده‌هاي خبرنگار «بازتاب»، در ادامه پروژه‌هاي رو به افزايش سوءاستفاده از عقايد مذهبي مردم، اعضاي يك باند ديگر مدعي ارتباط با حضرت ولي عصر(عج) در منطقه كلاردشت، دستگير شدند.

گفته مي‌شود يك استاد دانشگاه مقيم آمريكا، برنامه‌ريزي و خط‌دهي به اعضاي اين باند را بر عهده داشته و يك زن تهراني نيز با هدايت اين فرد، كلاس‌هايي را برگزار مي‌كرده تا با سوءاستفاده از اعتقادات مردم، آنچه را مأموريت آسماني خود براي امام زمان(عج) بوده تشريح كند.

*زهرا درمحراب عبادت

صدوق در امالي روايت مفصلي از ابن عباس نقل مي كند تا اينكه مي گويد:

رسول خدا(ص) فرمود: فاطمه دختر من سيدة زنان عالميان است از ابتدا تا پايان آفرينش، فاطمه پاره اي از تن من و نور چشم من و ميوة دل من و جان من در تن من است و فاطمه حور انسي است گاهي كه در محراب خويش در محضر پروردگارش مي ايستد. نور جمالش فرشتگان را فرا مي گيرد بدانسان كه نور ستارگان آسمان اهل زمين را. خداوند جل جلاله به فرشتگان مي فرمايد: اي ملائكه من به بنده من فاطمه بنگريد كه سيدة بندگان من است. اينك در محضر من ايستاده و از ترس من در استخوانهايش لرزشي افتاده ودر اين عبادت قرب مرا مي جويد، هم اكنون شما را گواه مي گيرم كه شيعيان اورا از آتش دوزخ ايمن ساختم…

این کلام امام زمان (ع ) در حدیثی ، در پایان پاسخ پرسش های اسحاق ابن یعقوب آمده است ، و شیخ صدوق و شیخ طوسی نیز آن را نقل کرده اند.در این حدیث شریف، وجود حضرت در عصر غیبت کبری، به خورشید در پس ابر تشبیه شده است.

در این تشبیه، نکات جالبی نهفته است که به بعضی از آنها اشاره می کنیم:

1-حضرت وجود خود را به خورشید تشبیه کرده است.همان گونه که خورشید، منشا حیات موجودات و مایۀ گرمی و حرارت و نور و حرکت و… است و با نبود آن، حیات و زندگانی از موجودات رخت بر می بندد، حیات معنوی جامعه، از وجود امام زمان (ع ) و بقای آن نیز به بقای وجود آن حضرت وابسته است. در روایات اسلامی وارد شده است که امامان معصوم (ع ) اهداف غایی ایجاد مخلوقات اند.

امام صادق (ع) می فرماید:« من سره ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر ولیعمل بالورع و محاسن الاخلاق و هو منتظر»

هر کس می خواهد از یاوران حضرت قائم باشد باید انتظار کشد و در عین انتظار به تقوی و خوش خلقی رفتار نماید.

در زمرۀ یاران حضرت مهدی درآمدن، با شعار تحقق پذیر نیست. انتظار می خواهد و عمل به ورع.پرهیزکاری می طلبد، آن هم در میدان تلاش و مجاهدت.

در غیبت مولا شایسته نیست نشستن و چشم به در دوختن، باید برخاست، باید عمل کرد، باید مسئولیت پذیر بود، باید کوشید، اما بر اساس ورع و تقوی، نه بر اساس هوای نفس، و نه به خاطر مال و منال، و نه به خاطر پست و مقام، و نه به خاطر شهوت و محبوبیت.

و حالا چقدر شرمنده می شوم وقتی تصور می کنم که این دفتر هر هفته به دست مبارک تو می رسد.شاید آه می کشی، اشک می ریزی و نفرینم می کنی، منی را که با اعمالم ظهورت را به تأخیر انداخته ام. اما نه! نفرین نمی کنی. می دانم که دعایم    می کنی. می دانم که دعا می کنی خدا هدایتم کند. می دانم که سعی می کنی با نور نگاهت رهنمایم باشی ای خورشید پشت ابر، اما خیلی وقتها کارهایم جلوی این نور را می گیرند خیلی وقتها اعمالم بین من و تو حائل می شوند.خیلی وقتها خودم باعث دور شدن از نگاهت می شوم. اما تو در هر حال نگاهم می کنی چون طبق فرمودۀ امام صادق (ع ):«همۀ عالم در کف دست توست»(1) وما چه بی رحمانه در مقابل دیده ات، نادیده ات گرفته ایم و به دنبال خواسته های شیطان رفته ایم. و ما چه بی رحمانه قلب نازنینت را شکسته ایم، قلبی که پر از مِهر ماست. قلب کسی که همیشه برای ما دعا می کند.

چه مانعي داشت امام مهدي (ع) در آخرالزمان متولد مي شد، تا ديگر نيازي به غيبت آن حضرت نباشد؟

اولا: روايات معتبر اسلامي تصريح دارند كه برطبق مشيت الهي، امامان معصوم عليهم السلام دوازده تن بيشتر نخواهند بود كه همگي آنها از خاندان پيامبر رحمت(ص) مي باشند، وآخرين آنها وجود نازنين امام مهدي(ع) است.

ثانيا: طبق روايات معتبر، سنت الهي چنين است كه زمين را از حجت خود خالي نگذارد واگر حجتهاي الهي يعني پيشوايان معصوم، بر روي زمين نبودند، جهان و جهانيان نابود مي گشتند.

ثالثا: مي دانيم كه امام يازدهم حضرت عسكري(ع) در سال 260هجري قمري در شهر سامرا بدرود حيات گفته و به شهادت رسيدند.

با توجه به اين سه امر مسلم،نتيجه مي گيريم كه اگر امام زمان(عج) تا كنون متولد نشده بود، لازم مي آيد از سال 260 تا كنون كه حدود1168سال مي شود، جهان و اهل آن بدون حجت الهي بوده باشند و اين امر با آنچه در ابتداي سخن گفتيم، منافات دارد.

در اين شماره مي خوانيد:

1- حائل

2- خودسازی و رعایت تقوا

3- بهره مندی انسان از امام غائب

4- آنچه خوبان همه دارند تو تنها داري/1

5- بازداشت 40 مأمور آسماني در تهران

6- روز وصل

7- مكتب مهدي

8- چه مانعي داشت …

آري! انتظار با سكون و ايستايي سازگار نيست كه مخالف هم هست، منتظر بايد براي شناخت محبوب گام بردارد، منتظر بايد دلدادگي معشوق را فرياد بزند تا قصه عشقش عشق فرهادها و مجنون ها و ليلي ها و    شيرين ها را در لابه لاي صفحه هاي تاريخ محبوس كند كه امروز عشق، عشق مهديست و قصه، قصه انتظار و جداييست، امروز بايد منتظر عشق مهدي (ع) و سيد بن طاووس ها، عشق مهدي و مهزيارها را ورد زبانها كند، منتظر بايد دلها را آماده حضور و ظهور كند، منتظر بايد فرياد بزند بوي پيراهن يوسف مي آيد تا چشماني كه عمري خفتن و غفلت را تجربه كرده اند بيدار شوند، منتظر بايد به جاي پرسيدن از زمان ظهور هر روز و هر لحظه زمزمه كند :« فلو تطاولت الدهور و تمادت الاعمار لم ازدد فيك الا يقينا و لك الا حبا و عليك الا متكلا و معتمدا »