نسبت انتظار فرج و انتظار وصال
انتشار در: 20 می 2016
نسبت انتظار فرج و انتظار وصال
استاد پناهیان:
بحث انتظار را باید از اشتیاق به شهادت که بهترین راه ملاقات با خداست، آغاز کرد. شهادتی که در متن جهاد شکفته می شود، عافیت طلبی را درهم می شکند و انقلابی گری را در اوج عرفان در روح انسان تثبیت خواهد کرد.
اگر بگویید: زندگی زیر سایه حضرت، با آن همه زیبایی که دارد؛ چگونه قابل اغماض است؟ چگونه ممکن است کسی در زمان حضور آن حضرت آرزوی شهادت طلبی داشته باشد؟
در پاسخ خواهم گفت: برای کسانی که عارفانه منتظر حضرتند، حضور در محضر الهی از این حیات دنیایی گذرا، شیرین تر است؛ هر چند این حیات در محضر امام زمان (عج) و از مصادیق حیات طیبه باشد.
مگر حضرت علی (علیه السلام) در زمان حضور پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) اشتیاق به شهادت نداشت؟ مگر شوق پرواز او قابل پنهان کردن بود؟ مگر اشتیاق حضرت فاطمه (سلام الله علیها) برای ملاقات وجه کریم رب العالمین آن هم فردای عروسی با امیرالمومنین (علیه السلام) مغایرتی با شیرینی زندگی در کنار حضرت داشت؟
یکی از آثار مهم تنفس در فضای نورانی جامعه مهدوی نیز همین اشتیاق به لقاءالله خواهد بود. و این، یکی از دلایل مهم دعای ما برای فرج است. ما از خدا می خواهیم که زندگی در جامعه مهدوی را نصیب ما کند تا در آن محیط مقدس بهتر به کمال برسیم.
و چه شاخصی برای کمال بهتر از اشتیاق به لقاءالله خواهد بود؟
اساساً هر انسان با صفایی وقتی از حیات طیبه لذت ببرد, مشتاق حیات آخرت خواهد شد. و از عجایب حیات طیبه این است که به گونه ای طراحی شده که علاقه انسان را به آخرت زیاد می کند.
حیات طیبه، تنها نوع زندگی لذت بخش و شیرینی است که اشتیاق به پرواز را از انسان نمی گیرد بلکه آن را افزایش هم می دهد.
البته معلوم است نوع علاقه به آخرت که به وسیله زندگی در پرتو حکومت امام زمان (عج) به دست می آید, با علاقه به مرگی که در اثر مشکلات فراوان و غیر قابل تحمل در انسان های بی ظرفیت پدید می آید, بسیار متفاوت است.
اگر کسی در اثر ناملایمات زندگی آرزوی مرگ کند، این آرزو هیچ گاه ارزش اشتیاق به ملاقات خداوند را که عارفان شاکر و صبور دارند نخواهد داشت.
الّلهُمَّـ عَجِّل‌لِوَلیِّڪَ الفَرَج
پست های مرتبط با این مطلب
تعداد مشاهده : 1,341 بازدید
نظرات : بدون ديدگاه
