منتظر واقعی کیست؟

هفته نامه آل یاسین ـ شماره دوم

طبق روایات اسلامی کسانی از گروه منتظران هستند که در دوران غیبت آمادگی لازم برای ظهور را در خود و دیگران ایجاد کنند و زمینه را برای چنان امر مهمی آماده سازند. امر به معروف و نهی از منکر، مبارزه با ظلم در تمامی اشکالش، تصفیه و تزکیه روحی و تحصیل اخلاق اسلامی، پاسداری از ایمان و تقوا و … از تکالیف تخلف ناپذیر مسلمانان دوره غیبت است. چنین انتظاری، انتظار سازنده و امیدبخش است و تحول آفرین است بنابراین دوران انتظار نه تنها دوران راحت طلبی نیست بلکه دوران « تکلیف بزرگ » است. سست عنصرانی که خود حوصله مبارزه با جور و باطل را ندارند و آنرا به مهدی موعود (ع) می سپارند از حقیقت اسلام و مفهوم حقیقی انتظار فرهنگ ها فاصله دارند و این انتظار منفی و ویرانگر است که روح قرآن از آن بیدار است.

« انتظار فرج به وسیله ی صبر عبادت است.»

امام عصر (ع) حافظ ایران

هفته نامه آل یاسین ـ شمار یک

در دوران جنگ جهانی اول و اشغال ایران توسط قوای انگلیسی و روس که حملات و هجوم ها به ملت شیعه اوج گرفته بود، مرحوم آیت ا… العظمی نائینی (ره) خیلی پریشان بودند و نگران از اینکه این وضع به کجا خواهد انجامید، نکند که این کشور محب و دوستدار امام زمان (عج) از بین برود و سقوط کند.

در همین زمانها شبی به امام عصر (ع) متوسل می شوند و در حال توسل و گریه و ناراحتی به خواب می روند و خواب می بینند:

دیواری است به شکل نقشه ایران و این دیوار شکست برداشته و خم شده و در حال افتادن است، در زیر این دیوار یک عده زن و بچه نشسته اند و دیوار دارد روی سر اینها خراب می شود.

مرحوم نائینی (ره) وقتی این صحنه را می بینند به قدری نگران می شوند که فریاد می زنند و می گویند: خدایا این وضع به کجا خواهد انجامید؟ در این حال می بینند که حضرت ولی عصر (عج) تشریف آوردند و انگشت مبارکشان را به طرف دیواری که خم شده و در حال افتادن بود گرفتند و آن را بلند کردند و دو مرتبه سر جایش قرار دادند.

و بعد فرمودند: « ایران شیعه خانه ماست. می شکند، خم می شود خطر هست ولی ما نمی گذاریم سقوط کند. ما نگهش می داریم.»

منبع: ملاقات با امام عصر (عج)

دلنوشته های شما

هفته نامه آل یاسین ـ شماره یک

**  راستش از خدا می خوام به حق این روزهای عزیز کمکم کنه … (یا غیاث المستغیثین)

شاید هنوز … هنوز … هنوز به اون قدر معرفت نرسیده باشیم که امام زمان (ع) از ما راضی باشه ولی خوب هر چند ناچیز اگر معرفت وجود آقامون را درک کنیم از رذیل ذلت به هزیز عزت و سربلندی می رسیم به چیزی که اسمش (کمال) است و همه ما طالب آن … ان شاء ا…          ۸۵/۱۰/۱۹    ۹:۲۵ : time

**  السلام علیک یا صاحب الزمان؛ آقای من چگونه باید حرف دلمان را به تو بازگو کنیم که خود و خدای خود از آن بهتر آگاهیم. چگونه بنویسیم وقتی که نامه اعمالمان را هر هفته آدینه به دستت می دهند و تو با چشمانی اشکبار آنرا می خوانی. چگونه اینهمه شعار را یاد گرفته ایم و به آن عمل نمی کنیم. می گویند نباید امام زمان خویش را برنجانیم در حالیکه هر روز، بدتر و بدتر رفتار می کنیم و به والدین خویش  بی احترامی کرده به دوستان خود تهمت و افترا زده و به یاری دردمند نمی شتابیم. پس چگونه می توانیم بگوئیم که ای آقای من ظهور کن؟ در حالیکه خود باید زمینه ظهورت را فراهم کنیم و غبار را ز دل خویش بشوئیم و راهت را با اشک و مژگان بشوئیم و جارو کنیم و دنیا را برای آمدن فراهم کنیم.یا مهدی ادرکنی / ۸۵/۱۰/۱۳          ۱۵:۵۰

**  اگر حجاب ظهورت وجود تار من است // به حق عمه سه ساله خدا کند که بمیرم

**  دعایی گر نمی گویی به دشنامی عزیزم کن // که گر تلخ است، شیرین است، هر آنچه از آن لب آید

**  کاش که این فاصله را کم کنی

**  تو همون حس غریبی که همیشه با منی

**  یه نفر میاد که من منتظر دیدنشم // یه نفر میاد که من عاشق بوئیدنشم // مثل یک معجزه اسمش تو کتابا اومده //  تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

**  چشم براهت هستیم ای گل نرگس کی می آیی //  کی می آیی … // کی می آیی … ؟!

**  مولای من صاحب زمان کی رخ نمایان می کنی!// ای یوسف زهرا بیا کی یاد کنعان می کنی!

**  آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند // باشد که گوشه چشمی به ما کنند

**  واسه ی یکبارم که شده به خوابم بیا آقاجون // مگه آدم بدا دل ندارن

**  پا را به گریبان پاره پاره بکش

**  خیلی چاکریم، کمک کن تو را به خدا!

« خوشا به حالت ای … »

هفته نامه آل یاسین ـ شماره یک

او می آید و با نگاه مهربانش در و دیوار غم گرفته ات را به نظاره می نشیند، او می آید و با گام های استوارش قدم بر کوچه پس کوچه های خاکیت می گذارد. با اینکه در و دیوار غم گرفته ات، کوچه پس کوچه های خاکیت، مردمان ناسپاست، شمشیرهای خاموشت، دست های پیمان شکنت، نماز شب خوان های جاهلت، دل های ریائیت، ایمان های دروغینت، تنها خاطرات تلخی را بر قلب او جاری خواهد کرد اما بر خود ببال که بعد از سال ها مردی به سراغت می آید از تبار کربلا و نسل پاکی.

محبوبم می آید و قدم بر کوچه پس کوچه هایت می گذارد اما دعا کن از نخلستان خاموشی نگذرد که چاه کوچکی رازهای بزرگی را در خود پنهان کرده باشد، دعا کن زمزمه های چاه را نشنود و نگرید. گر چه خجلت زده ای اما دل خوش باش چرا که این خاندان بزرگ بیشتر از هر چیز کرامت و مهربانیشان زبانزد بوده است.

بر خود ببال و غره شو که محبوبم بعد از سالها می آید و قدم بر کوچه پس  کوچه هایت می گذارد و خط بطلانی بر گذشته سیاهت می کشد و تو را برمی گزیند برای حکومتش.

کاش مهربانیش شامل من سوخته شود و پیمان شکنی های مرا نیز ببخشد و لحظه ای اذن حضورم دهد تا تنها به او بگویم که چقدر چشم انتظار آمدنش ماندم، چه روزها را که به شب رساندم و زمزمه لب های خاموشم دعا برای فرجش بود، چه لحظه هائی که غم تمامی وجودم را به تسخیر کشید و من تنها به این اندیشیدم که روزی می آید و غم از دنیای وجودم بار سفر می بندد.

کاش من جای تو بودم،

خوشا به حالت ای شهر غم، ای کوفه …

مهدی (ع) همیشه به یاد حسین (ع)

هفته نامه آل یاسین ـ شماره یک

از آنجا که امام حسین (ع) با تمام وجود همه توانمندی ها و سرمایه های خود را ایثار کرد تا اسلام را از خطر اساسی برهاند؛ آخرین حجت الهی نیز تصریح دارند که همواره به یاد ایثارگری و فداکاری های آن حضرت هستند و شب و روز با یادآوری مصیبت هایی که بر ایشان روا داشته شد خون گریه می کنند. در بخشی از زیارت ناحیه مقدسه در این باره می خوانیم:

« … اگر روزگار وقت زندگی مرا از تو (ای حسین ) به تأخیر انداخت و یاری و نصرت تو در کربلا در روز عاشورا نصیب من نشد اینک من هر آینه صبح و شام به یاد مصیبت های تو ندبه می کنم و به جای اشک بر تو خون گریه می کنم …»

 بدون تردید این قبیل از تعابیر نهایت محبت و دلبستگی حضرت مهدی (ع) را به سیدالشهداء نشان می دهد و ضرورت زنده نگه داشتن خاطره اباعبدا… (ع) از جمله از طریق عزاداری برای آن حضرت را مورد تأکید قرار داده و عمق فاجعه کربلا  و جنایت بنی امیه به اسلام و انسانیت را افشا می کند.

حتی این به یاد امام حسین (ع) بودن در عملکرد سایر ائمه اطهار (ع) نیز به چشم می خورد؛ یعنی آنها نیز در مواقع اشاره به فداکاریها و مظلومیت های امام حسین (ع) به گونه ای موضوع امام مهدی (ع) را مورد تأکید قرار داده اند. به عنوام مثال در دعای ندبه امام صادق (ع) یاد سیدالشهدا (ع) به همراه امام مهدی (عج) گرامی داشته شده است. در حقیقت شکایت شهادت جانگداز حضرت امام حسین (ع) به ساحت مقدس حضرت بقیه ا… (ع) شده است و درخواست می شود که به عنایت خداوند متعال  هر چه زودتر زمینه ظهور فراهم شود بلکه هر چه زودتر مهدی موعود ظهور نموده انتقام خون آن حضرت را از دشمنان بگیرند … و حتی به پیروان اهل بیت توصیه می شود که در شب میلاد امام عصر (ع) از زیارت امام حسین (ع) غافل نشوند.

البته این موضوع به همین صورت در مورد امام حسین (ع) نیز مطرح است.

از امام حسین (ع) پرسیدند: آیا قائم (ع) متولد شده است؟ فرمودند: « نه، و اگر او را دریابم تمام عمرم به او خدمت می کنم.»

در دعای روز ولادت امام حسین (ع) نیز از امام مهدی (ع) یاد می شود و در روز عاشورا و در زیارت عاشورا نام و یاد مهدی (ع) تسلی بخش قلب سوزان شیفتگان اهل بیت است. مجموعه این برنامه های حساب شده، پیوند عاشورا و امام حسین (ع) را با قیام جهانی امام مهدی (ع) هر چه بیشتر روشن می سازند.

گذشته از همه آنچه بیان شد طبق روایات بسیاری که از حضرات معصومین (ع) نقل شده است در بسیاری از مسائل جزئی نیز امام مهدی (ع) با امام حسین (ع) پیوستگیها و ارتباطات قابل توجهی دارند که از آن جمله است:

روز ظهور امام مهدی (عج) مقارن با روز عاشورا است. از امام باقر (ع) روایت شده است:

« قائم آل محمد (ص) در روز شنبه که مصادف با روز عاشورا، یعنی همان روزی که حضرت اباعبدا… به شهادت رسیدند قیام خواهد کرد.

از مجموعه روایات به خوبی روشن می شود همانگونه که امام حسین (ع) نهضت خود را از مکه آغاز کردند؛ یعنی پس از خارج شدن از مدینه به مکه آمدند و از کنار بیت ا… قیام خود را به مردم خبر دادند و به سمت کوفه حرکت کردند، حضرت مهدی نیز از کنار بیت ا… جهانیان را به بیعت با خود فرا خواهد خواند و آنگاه حرکت های اصلاحی را تداوم خواهد بخشید و در نهایت مقر حکومتی خویش را در کوفه قرار خواهد داد. حتی طنین صدای امام مهدی (ع) همان طنین صدای امام حسین (ع) است.

پیام مهدی (ع) همان پیام امام حسین (ع) است که فریاد می زند: « ای مردم! مگر نمی بینید به حق عمل نمی شود و از باطل خودداری نمی گردد … امر به معروف و نهی از منکر کنار گذاشته شده است و احکام الهی و سنن پیامبر (ص) آشکار هتک می شود …»

این پیام و هشدار در لحظه ظهور با همان صدا به مردم جهان اعلام خواهد شد که امام حسین (ع) در روز عاشورا با همان لحن و آهنگ مردم را به تبعیت از حق و اعراض بدیها فرا خواندند:

« ان صوت القائم یشبه بصوت الحسین (ع).

صدای گیرا و دلنواز قائم شبیه طنین خوش صدای اباعبدا… (ع) است.»

برخی از یاران حسین (ع) پس از رجعت در رکاب امام مهدی (ع) به یاری آن حضرت خواهند پرداخت و حتی برخی از فرشتگانی که جزء اصحاب امام حسین (ع) بوده اند در خدمت قائم آل محمد خواهند بود و …

« اللهم ترغب الیک دوله کریمه تعزبها الاسلام و اهله و تذل بها النفاق و اهله … »

شرح حدیث

هفته نامه آل یاسین ـ شماره یک

حدیث اول:

« الحق معنا فلن یوحشنا من قعد عنا و نحن صنائع ربنا، و الخلق بعد صنائعنا» (۱)

حق با ما اهل بیت است و کناره گیری عده ای از ما هرگز سبب وحشتمان نمی شود چرا که ما دست پرورده های پروردگاریم، و دیگر مخلوقین خداوند، دست پرورده های ما هستند.

شرح:

این حدیث شریف را شیخ طوسی (ره) با سند معتبر، از ابوعمرو عمری، از امام زمان (ع) نقل کرده است. حضرت (ع) در این فقره از حدیث به سه نکته اشاره می فرماید:

۱ـ تمام حق و حقیقت با اهل بیت (ع) و همراه با آنان است.

باید توجه داشت که جمله ی « الحق معنا » با جمله ی « اهل بیت مع الحق » فرق می کند: زیرا مفهوم جمله ی نخست آن است که اهل بیت (ع) محور اساسی برای تشخیص حق از باطل اند و برای شناخت این دو از هم دیگر باید به سنت و رفتار و کردار آنان رجوع کرد؛ بر خلاف مفهوم جمله ی دوم ، همین معنا ، از حدیث « علی مع الحق و الحق مع علی » (۲) نیز استفاده می شود.

۲ـ کسی که حق با اوست نباید از اعراض دیگران از او و تنها ماندنش، به وحشت بیفتد و به کمی یا زیادی طرفداران خود نگاه کند.

حضرت موسی بن جعفر (ع) به هشام می فرماید: « ای هشام! اگر در دست تو گردوئی است و همه ی مرم می گویند که آن در است برای تو نفعی ندارد؛ زیرا تو می دانی که در دستت گردو است؛ و نیز اگر در دست تو دُر است و مردم می گویند گردو است، به تو ضرری نمی رسد. زیرا تو می دانی که آنچه در دست توست دُر است. (۳)

همچنین امام علی (ع) می فرماید: « در راه هدایت از کمی اهل آن وحشت نکنید.» (۴)

۳ـ درباره جمله ی سومی که در این حدیث آمده است، دو تفسیر متفاوت وجود دارد که مانعی در جمع این دو نیست. در ذیل به آنها اشاره می کنیم:

الف) همانا اهل بیت (ع) در عقاید و اعمال دینی، محتاج به مردم نیستند، و آنچه از جانب خداوند به واسطه ی پیامبر (ص) به آنها رسیده است، آنها را کفایت می کند؛ در حالیکه امت در این امور محتاج به اهل بیتند و تنها رجوع به کتاب و سنت آنان را کفایت نمی کند و بدون مراجعه به اهل بیت (ع) قطعاً گمراه و هلاک می شوند.

ب) نعمت های خداوند بر اهل بیت (ع) مباشرتاً و بدون واسطه کسی نازل می گردد، در صورتی که نعمت هایی که خداوند بر مردم نازل می کند، بدون واسطه ی اهل بیت (ع) نخواهد بود.

پی نوشت:

۱ـ الغیبه، شیخ طوسی، ص ۲۸۵، ح ۲۴۵ ؛ احتجاج، ج ۲، ص ۲۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۸، ح۹

۲ـ احتجاج، ج ۱، ص ۹۷؛ بحارالانوار ج ۲۹، ص ۲۴۳، ح ۱۱

۳ـ تحف العقول، ص ۳۸۶؛ بحارالانوار ج ۷۵، ص ۳۰۰، ح ۱

۴ـ نهج البلاغه، حکمت ۲۰۱؛ بحار الانوار ج ۶۴، ص ۱۵۸، ح ۱

اعتقاد به مهدویت

هفته نامه آل یاسین ـ شماره یک

پرسش: آیا در کتاب های آسمانی ، به مساله ظهور منجی جهان اشاره ای شده است یا اینکه آن عقیده اختصاص به مسلمانان دارد؟

پاسخ: این عقیده اختصاص به مسلمانان ندارد، بلکه تمام ادیان و کتاب های الهی و برخی آئین مژده داده اند که منجی جهان در فرجام تاریخ خواهد رسید و جهان را پر از عدل و داد خواهد ساخت.

در قرآن آمده است: « و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون » (۱) ؛ در زبور، بعد از ذکر نوشتیم: بندگان شایسته ام وارث حکومت زمین خواهند شد. مفسران قرآن در تفسیر واژه «ذکر» اختلاف نظر دارند. برخی گفته اند به تمام کتاب های آسمانی که از سوی خداوند بر پیامبران نازل گشته است ، ذکر گفته می شود. (۲) برخی دیگر گفته اند: مراد از ذکر «تورات » است. (۳)

بنابراین کتاب های آسمانی مژده داده اند که سرانجام صالحان و بندگان شایسته خداوند به فرمانروایی جهان خواهند رسید. استاد حکیمی می نویسد: « از روزگاران کهن، داستان ظهور مصلح در آخرالزمان اصلی اساسی بوده است. پیشینیان بشر ، پیوسته آنها را به یادها می آودرند.  اکنون نیز پس   از گذشت قرن ها در خلال یادگارهای انسان های قدیم، آثاری هست که ما را به گفته بالا رهنمون     می کند.» (۴)

یکی از دانشمندان معاصر می نویسد: « اصولا فتوریسم، یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی، عقیده ای است که در کیش های آسمانی یهودیت، زردشتی و مسیحیت در سه مذهب عمده آن کاتولیک، پروتستان و ارتدوکس و مدعیان نبوت عموماً و دین مقدس اسلام مخصوصاً ، به مثابه یک اصل مسلم قبول شده است و درباره آن در مباحث تئولوژیک مذاهب آسمانی، رشته تئولوژی بیبلیکان کاملا شرح و بسط داده شده است.» (۵)

استاد حکیمی می نویسد: « در کتاب ها و آثار زردشت و زردشتی درباره آخرالزمان و ظهور موعود مطالب بسیاری آمده، از جمله در این کتاب ها در کتاب اوستا، کتاب زند، کتاب جاماسب نامه، داتستان دیشیک، کتاب زرتشت نامه.

و نیز در کتاب های تحریف شده یهودیت و عهد عتیق همانند: کتاب دانیال پیامبر، کتاب حجی پیامبر، کتاب صفنیای پیامبر همچنین در کتاب های مسیحیت همانند: انجیل متی، انجیل لوقا، انجیل مرقس، انجیل برنابا و مکاشفات یوحنا، ضمن توجه به تحریف شدن آنها از منجی موعود سخن به میان آمده است.» (۶)

بدون تردید اگر این کتاب تحریف نشده بود مطالب روشن تر و بیشتری درباره مصلح جهانی در آنها دیده می شد، این در حالی است که اگر در کتاب های آسمانی گذشته، هیچ نام و نشانی از موعود نبوده، باز هم می گفتیم: خداوند در تمام کتاب ها از مهدی موعود سخن گفته است زیرا در قرآن مجید تصریح کرده که در کتاب های آسمانی از منجی بشر سخن گفته است.

پی نوشت:

۱ـ سوره انبیاء ـ آیه ۱۰۵

۲ـ تفسیر المیزان، ج ۱۴، ص ۳۳۷

۳ـ همان، ص ۳۲۹

۴ـ خورشید مغرب، ص ۶۶

۵ـ همان، ص ۶۶ و ۶۷

۶ـ همان، ص ۷۱ تا ۷۴

تاریخچه مسجد مقدس جمکران

هفته نامه آل یاسین ـ شماره یک

مسجد مقدس جمکران در قم (که چند سالی نمی گذرد که مرکز قم خواهد شد ) به دستور امام زمان (ع) به یک شخص صالح به نام حسن بن مثله (ره) ساخته شده که وی می گوید: من شب سه شنبه ۱۷ ماه رمضان سال ۳۷۳ هجری قمری در خانه خود خوابیده بودم، ناگاه گروهی از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند: برخیز! امام زمان (ع) تو را خواسته. برخاستم و همراه جماعت به همان مکان که اینک مسجد است رفتیم، دیدم امام زمان (ع) با گروهی روی تختی نشسته و فرمود: « برو به حسن بن مسلم (ره) ـ که در این زمین کشاورزی می کند ـ بگو این زمین شریفی است و حق تعالی آن را از زمین های دیگر برگزیده است و دیگر نباید در آن کشاورزی کند.»

عرض کردم: یا سیدی ! لازم است که من دلیل و نشانه ای داشته باشم و گرنه حرف مرا قبول نمی کنند.

آقا فرمودند: « تو برو و آن رسالت را انجام بده، ما نشانه هایی برای آن قرار می دهیم و همچنین نزد سید ابوالحسن ـ یکی از علمای قم ـ برو و به او بگو حسن بن مسلم را احضار کند و سود چند ساله ای که از زمین بدست آورده است وصول کند و با آن پول در این زمین مسجدی بنا نماید.»

« به مردم بگو به این مکان رغبت کنند و آن را عزیز دارند و چهار رکعت نماز در آن گذارند … در آخر فرمود: کسی که دو رکعت نماز امام زمان (عج) را در این مکان بخواند گویا در کعبه نماز خوانده است.»

از کتاب: حضرت مهدی (ع)

داغدار داغ یک قوم

هفته نامه آل یاسین ـ شماره یک

بسم رب الشهدا و الصدیقین

قلم را آغشته به خون دل می کنم و با خط سرخ می نویسم. می نویسم از دلی که قرنها خون است. از دلی که قرنها داغدار است. می نویسم از کسی که خلوتش را داغ کربلا آتش زده، از کسی که نجوایش « الهی بحق الحسین » است، از کسی که صبح تا شب خون می گرید. آری از غریب دشت حجاز می نویسم … از خیمه نشین دل زهرای غریب … از مهدی (ع)

از سکوت خیس از  اشکش، از گلوی پر از بغضش، از شال مشکیش، از « امن یجیب » خواندنش ، از وا ابوالفضلش، از تنهایی شب هایش در دل کوه ، از غروب روزهایش با غم و درد، از جمعه شب هایش در کربلا.

مهدی جان! آقای خوبم، سخت است حتی تصور دردت در یک ثانیه. نمی دانم چه می کشی وقتی در عالم ملکوت و معنا شاهد مصائب کربلایی، نمی دانم چه می کشی وقتی سر بریده حسین را بر نیزه می بینی، نمی دانم چه می کشی وقتی بی تابی های عمه ات زینب را حس می کنی، نمی دانم چه می کشی وقتی درد و دل عمه ی سه ساله ات رقیه را با سر حسین می شنوی … ای به قربان صبر ایوبیت، چه می کشی وقتی که خون پاک علی اصغر را بر دستان به آسمان گشوده حسین می بینی؟ آقا جان ذره ای از بی تابیت را حس کرده ام و تمام قطره های خون دلم به جوش آمده و حالا می فهمم حق با توست اگر گفته ای شب تا صبح بر مصائب کربلا می گریی، حق با توست وقتی که به طلبکاری خون خدا برمی خیزی. آری! همیشه حق با توست و تو خود حقی …

به امید روزی که فریاد « انا الحق » لرزه بر اندام همه ظالمان نا حق اندازد. ان شاء ا…