آشیانه ی خورشید

« به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد »

دوباره چشم دلِ من به آسمان افتاد

بگو به کلبه ی احزان ، به دیده ی یعقوب :

که بوی پیرهنش را شنیده ام در باد

…تمام سال ، زمینم به دور او چرخید

ز مهر و بهمن و اردیبهشت ، تا مرداد

همیشه حرف دلم را سکوت می بلعید

تویی صدای سکوتم ، رساترین فریاد !

مرا ببند به زنجیر انتظارت تا

ز قید و بند زمین و زمان شوم آزاد

ببخش کودکِ نادان مکتبت بودم…

ببخش باعث رنجیدنت شدم استاد!

چقدر تیره و تارم …طلوع کن بر من

ای آشیانه ی خورشید و با سحر همزاد!

شاعر: ریحانه نوری

پست های مرتبط با این مطلب

• ای آسمانی تر!
• مهربانم ! عالم از توست …
• جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد
• در وصف آقا امام زمان (عج)
• سلام مولای غایب غریبم!
• هر چند که ما……….
• عزیز فاطمه (عج) پس کی میایی؟!
• شعر مهدوی(بحر طویل)
• میان مایـی و با ما غریبه‌ای ؟!
• باز هم جمعه شد