ویژگی اول از ویژگی های حضرت مهدی (عج)
ویژگی اول از ویژگی های حضرت مهدی (عج)
(ستاره ی درخشنده ی عالم نور)
شب معراج است و لیله الأسرى، خلوت حبیب است و محبوب و گفتگوى حضرت محمّد است با خداى محمود، صحبت از سرّى است که باید در لیله اسرار بیان شود.
خطاب ازمصدر ذوالجلال رسید:
یامحمّد! چه کسى را جانشین خویش در امّت قرار دادى و خود به وعده گاه وصل ما آمدى؟
: برادرم را.
: اى محمّد! على بن ابیطالب را؟
: آرى، پروردگار من.
گویا این مجلس مابین خالق یکتا و سیّد انبیاء، حاوى بزرگترین أسرار و عظیم ترین اخبار است. آرى صحبت از روشن شدن سرنوشت هدایت بشر تا قیامت است. گفتگوى على است در ملکوت أعلى….
و بدین وسیله خداوند متعال برگزیدگان خلق و ائمه هُدى را یک یک به حبیب خویش معرفى مى نماید و اهمیت و نقش آنان را چنین بر مى شمرد:
«اى محمّد! اگر بنده اى از بندگانم آن قدر مرا عبادت نماید که از شدّت و کثرت آن بمیرد، ولى در حالى به لقاى من برسد که منکر ولایت آنان باشد، او را به آتش خویش داخل خواهم کرد.»
گویا مجلس، فراتر از گفتگوست. چرا که صحبت از شهود و دیدار است.
: اى محمّد! مى خواهى ائمّه را ببینى؟
: آرى.
: گامى پیش آى و نظر کن.(در بعض روایات آمده: به سمت راست عرش نظر کن)
پس انوار ائمه هُدى علیهم السلام را مشاهده فرمود و یکایک آنان را بالعیان دید.
بهتر است آخر ماجرا را از زبان مبارک بیان شاهد شب أسرى صلى الله علیه و آله بشنویم:
«حجت قائم را دیدم که در وسط آن بزرگواران مانند ستاره اى درخشنده است (در بعضى روایت آمده که در وسط آنان قیام نموده به نماز ایستاده و مانند ستاره اى مى درخشید).
عرض کردم: پروردگارا! اینان کیستند؟
فرمود: اینان ائمّه اند و این نیز قائم است که حرام مرا حرام بداردو حلالم را حلال شمارد و از دشمنانم انتقام کشد.
اى محمّد! او را دوست بدار که من او را دوست دارم و دوستداران او را دوست دارم.»
(( در روایتى آمده که خداوند تبارک و تعالى انوار اهل بیت (علیهم السلام) را به حضرت آدم(علیه السلام) نشان داد، آخرین نور از آن انوار پاک که در میان آنها مانند ستاره صبح مى درخشید، نور وجود مقدس حضرت بقیه الله (علیه السلام) بود، آن گاه خداوند تبارک و تعالى فرمود:
« وبعبدى هذا السعید افکّ عن عبادی الأغلال، وأوضع عنهم الاصار، وأملأ الأرض حناناً ورأفهً وعدلاً کما ملئت من قبله قسوهً وشقوهً وجوراً »
«توسط این بنده سعادتمند غل ها و زنجیرها را از پاى بندگانم باز مى کنم، و بارهاى سنگین بدبختى را از دوش ایشان بر مى دارم، و زمین را از مهر و محبت و لطف و عدالت پر مى کنم، همان گونه که پیش از آن از سنگدلى و شقاوت وستم پر شده باشد.» بحارالانوار: ج ۲۶ ص ۳۱۲٫ ))
آرى در عالم انوار نیز قائمش خوانده اند و او تنها کسى است که قیامش منتهى به گسترش عدل و داد در سراسر گیتى شود.
فقیه فقید، فقیه ایمانى رحمه الله گوید:
این که حضرتش در عالم انوار در وسط آن عترت اطهار بوده به مَثَل، مانند نقطه اى است در وسط دایره که نقاط دور آن، همه با او در ارتباط اند، و شاید این اشاره اى باشد به این که آن نور الهى نمونه اى از آن انوار مطهّر، و عصاره اى است از آن عترت اطهر، که تمام صفات نیکو و کمالات آن ذوات مقدّسه در وجود مسعود این عزیزِ آخرین رسول خدا صلى الله علیه و آله تجلّى کرده، و او آیینه تمام نماى سیماى پاک ائمه هُدى و یکتا حجت بالغه خداست.
(یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ – سوره مائده ۵۴) :
خوشا دوستداران و پرسه زنان در باغ محبّتش که محبوب خدایند.
( کتاب الخصائص المهدیه آیت الله میرزا محمد باقر فقیه ایمانی )
